آخرین به‌روزرسانی: ۱۸ مرداد ۱۳۹۹
هش ریت رمزارز مونرو (XMR) در تاریخ ۶ آگوست (۱۶ مرداد)، به بیشترین میزان از زمان توسعه آن در سال ۲۰۱۴ رسید و در عرض یک روز، از ۱/۶۷ گیگاهرتز بر ثانیه به ۲/۲ گیگاهرتز بر ثانیه افزایش یافت؛ این افزایش ۰/۵۲ گیگاهرتز بر ثانیه در یک روز، از زمان پیدایش این رمزارز، بی سابقه بوده است.
پیش از این افزایش درصد روزانه در هش ریت، حتی به مقادیر کمتر نیز، در پروژه‌های روزهای قبل بررسی می‌شد.
در تاریخ ۳ آگوست (۱۳ مرداد)، مرکز کوین اظهارات خود درباره فعالیت‌های رمزارزیِ بانک ملی را به دفتر کنترل کننده ارز و انجمن پس انداز فدرال ارسال کرد. این اظهارنظرها حاکی از آن است که بانک‌ها باید برای محافظت از مشتری خود ازسکه‌های خصوصی مانند مونرو استفاده کنند و به جای مبارزه، آن‌ها را بپذیرند:
«از نظر ما بانک‌ها باید بتوانند که از فناوری coinjoin یا کریپتوهای خصوصی مانند zcash/monero، برای حفظ حریم خصوصی مشتریان خود استفاده کنند.»
فناوری CoinJoin روشی برای ناشناس ماندن افرادی در انجام تراکنش‌های ارز دیجیتال است که اولین بار توسط گرگوری مکسول (Gregory Maxwell) پیشنهاد داده شد.
هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث این افزایش ناگهانی در هش‌ریت مونرو شده است؛ شاید در دنیایی که بسیاری از افراد از این‌که تحت نظارت باشند احساس ناامنی می‌کنند، مونرو به دلیل محرمانه بودن، ارزش منحصر به فردی داشته باشد.
گزارش‌ها حاکی از آن هستند که در حال حاضر، مونرو بهترین ارز دیجیتال برای حفظ حریم خصوصی است. در حالی که کوین‌های خصوصی دیگر مانند دش (DASH)، و زی کش (ZEC) نیز خصوصی هستند، اما تقریبا با سهولت قابل ردیابی‌اند؛ ولی ردیابی رمزارز مونرو بسیار سخت‌تر و چالش برانگیزتر است که همین امر سبب شده چندین صرافی آن را نپذیرند.
پذیرش و محبوبیت مونرو در میان فروشندگان دارک وب (Dark Dark) و کسانی که داشتن ویژگی حفظ حریم خصوصیِ یک کریپتو برایشان از هر چیزی مهم‌تر است، هم‌اکنون به اندازه بیت کوین است.
