آخرین به‌روزرسانی: ۲۲ مرداد ۱۳۹۹
به صورت کلی، راه‌های ورود به دنیای ارزهای دیجیتال را می‌توان در سه دسته‌بندی کلی قرار داد:
استخراج ارز دیجیتال (Mining)، تریدینگ (Trading) یا معامله کردن ارزهای دیجیتال و سرمایه‌گذاری (Investing) روی ارزهای دیجیتال.
با این تعریف، بازار ارزهای دیجیتال سه بازیگر اصلی دارد:
1- معامله‌گران (Traders)
2- سرمایه‌گذاران (Investors)
3- استخراج‌کنندگان ارزهای دیجیتال (Miners)
فهرست
سرمایه گذار ارز دیجیتال
سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال، انواع مختلفی دارند.
اکثر سرمایه‌گذاران، روی ارزش ذاتی رمزارزهای معتبر سرمایه‌گذاری می‌کنند و دید طولانی مدت دارند. این سرمایه‌گذاران معمولا بر اساس میزان ریسک‌پذیری، مدت زمانی که برای سرمایه‌گذاری در نظر دارند و سود مورد انتظارشان، روی یک یا چند رمزارز موجود در بازار سرمایه‌گذاری می‌کنند.
افرادی که بر روی یک رمزارز خاص سرمایه‌گذاری می‌کنند در واقع مقداری ارز دیجیتال (مانند سهام)، خریداری می‌کنند و تا زمان افزایش ارزش آن دارایی دست نگه می‌دارند؛ سپس، هنگامی که ارزش دارایی سرمایه‌ای‌شان زیاد شد، آن را به فروش می‌رسانند.
علاوه بر سرمایه‌گذاری مستقیم روی ارزهای دیجیتال معتبر، روش دیگری هم برای سرمایه‌گذاری طولانی‌مدت در ارزهای دیجیتال وجود دارد.
این روش که مشابه همان عرضه اولیه سهام (IPO) در بورس است، عرضه اولیه سکه (ICO) نام دارد. روشی که طی آن با خرید توکن خاصی، روی یک شرکت یا پروژه سرمایه‌گذاری می‌شود و در واقع سرمایه‌گذاران از آن حمایت می‌کنند. شایان ذکر است که این نوع سرمایه‌گذاری به دلیل کلاهبرداری‌های متعدد در بعضی کشورها ممنوع شد و بعدتر جایگزین‌های دیگری مثل عرضه اولیه صرافی (IEO) و STO که بیشتر قانون‌مند بود، هم رواج پیدا کرد.
همچنین سرمایه‌گذاران، پس از توسعه یک رمزارز (یا توکن) جدید در بازار، می‌توانند سهام قابل توجهی از آن را خریداری کرده و تا زمان رسیدن قیمت آن به ارزش ذاتی مورد انتظار، آن را نگه می‌دارند. ارزهای دیجیتالی که به تازگی ایجاد شده‌اند معمولا قیمت کمی دارند و سرمایه‌گذار، با خرید مقدار زیادی از این کریپتوی ارزان، پس از افزایش محبوبیت آن رمزارز به سود قابل توجهی دست خواهد یافت.
به عنوان مثال بیتکوین را در نظر بگیرید که در سال ۲۰۱۳ تنها حدود ۱۳ دلار ارزش داشت و قیمت این رمزارز در سال ۲۰۱۸ به حدود ۲۰،۰۰۰ دلار رسید؛ بنابراین سرمایه‌گذاری که در سال ۲۰۱۳ مقداری بیتکوین به عنوان سهام خریداری کرده بود، پس از فروش آن در سال ۲۰۱۸، به سود هنگفتی دست یافته است.
با این حال نکته‌ای که شایان ذکر است این است که رمزارز تازه ایجاد شده، همیشه با خطرهایی از قبیل عدم پذیرش توسط بازار، و حتی از بین رفتن مواجه است؛ بنابراین فردی که قصد دارد در این حوزه سرمایه‌گذاری کند باید در انتخاب رمزارز مورد نظر خود دقت کافی به خرج دهد.
تریدر ارز دیجیتال
تریدر کسی است که از نوسانات قیمتی بازار، کسب سود می‌کند.
در واقع تریدرها، معامله‌گرانی هستند که با استفاده از اطلاعات گذشته، روند قیمتی بازار را پیش‌بینی می‌کنند. ترید کردن اساساً به معنی اتخاذ یک پوزیشن سودبخش نسبت به بازار و کسب سود از تفاوت‌های قیمتی ارزهای دیجیتال است.
این پیش‌بینی، مبتنی بر تحقیق و تحلیل بازار است؛ تریدرها از طریق بررسی تاریخچه قیمت رمزارزها و استفاده از شاخص‌هایی که سایت‌های معاملاتی ارائه می‌کنند، سیگنال‌هایی که تحلیل‌گرهای بازار می‌فروشند و یا تحلیل‌های شخصی خودشان، می‌توانند صعودی بودن، یا نزولی بودن روند قیمت رمزارزها را پیش‌بینی کنند و از این طریق، در کوتاه‌مدت سود به دست آورند.
این روش، سریع‌ترین و در عین حال خطرناک‌ترین روش برای کسب درآمد توسط ارزهای دیجیتال است؛ فراموش نکنید که تشخیص صعودی یا نزولی بودن روندها در کوتاه مدت بسیار سخت است. همچنین، پیش‌بینی تریدرها همیشه درست از آب درنمی‌آید. از همین بابت، نکته اصلی در سودآور بودن تریدینگ، پیشی گرفتن تعداد موفقیت‌ها نسبت به شکست‌های تریدر است.
تریدرهای موفق…
ترید ارزهای دیجیتال، با سرمایه کم، صبر زیاد، استرس بالا، ریسک شدید و سودآوری جالب توجه همراه است. اما تریدری موفق خواهد بود که:
طبق برنامه، در لحظه مناسب، مطابق قوانین و اصول، به دور از احساسات، با تعیین حد ضرر، تمرکز روی بازار و یادگیری و مطالعه ترید کند.
هدف تریدر، دستیابی به سود در زمان کم، بر اساس تکنیک‌های تحلیل بازار رمزارزها و تشخیص روندهای قیمتی است.
تفاوت تریدر ارز دیجیتال و سرمایه‌گذار ارز دیجیتال
سرمایه‌گذاری موضوعی بلند مدت است که بر اصول و روندهای بلند مدت اتکا دارد و بر روند کوتاه مدت قیمت تمرکز ندارد؛ در نقطه مقابل، ترید، معمولا رویکردی کوتاه مدت است.
در واقع سرمایه‌گذار، یک دارایی را با هدف این‌که آن را برای چندماه یاچندسال نگه دارد، خریداری می‌کند و هدفش کسب سود از طریق نوسانات کوتاه‌مدت نیست.
هر کسی می‌تواند سرمایه گذاری و ترید کند؛ اما این دو را نباید با یکدیگر اشتباه گرفت. در واقع بازار فعلی کریپتوکارنسی‌ها، به صورت روزانه، بیشتر مورد استفاده تریدرها است و سرمایه‌گذاران برای اجتناب از ضرر دیدن در اثر نوسانات قیمت، باید در طول زمان برای خرید و فروش دارایی خود برنامه‌ریزی کنند.
نکته‌ی حائز اهمیت این است که هم سرمایه گذاران و هم تریدرها برای دستیابی به سود مناسب در این بازار پر نوسان، باید بتوانند احساسات خود را کنترل کنند و صبر و حوصله به خرج دهند. در هر صورت هر دو راه می‌توانند پر چالش و دشوار باشند؛ زیرا ارزش یک کریپتو می‌تواند به ناگاه ۲۵ درصد، ۵۰ درصد و حتی ۹۰ درصد کاهش و یا افزایش یابد.
ترید کردن به معنای گرفتن پوزیشن‌های خرید و فروش و کسب سود از طریق پیش‌بینی روندهای قیمتی است؛ در حالی‌که سرمایه‌گذاری به معنای ایجاد مالکیت بر یک دارایی جایگزین با پول است؛ دارایی که ابزاری برای ذخیره ارزش است و ارزش آن طی زمان افزایش پیدا می‌کند.
از این رو سرمایه‌گذاران، باید سبدی متشکل از دارایی‌های معتبر داشته باشند تا به قول معروف، همه تخم‌مرغ‌هایشان در یک سبد نباشد. اما تریدرها معمولا روی دارایی‌های به خصوصی متمرکز می‌شوند و طی کوتاه‌مدت از آن‌ها سود به دست می‌آورند.
اصلی‌ترین روش‌های ترید ارزهای دیجیتال را می‌توان ترید روزانه، اسکالپ ترید، موقعیت‌گیری و سویینگ ترید نام برد.:
- ترید روزانه (Day Tradibg): در این روش، تریدرها در بازه‌های زمانی روزانه اقدام به انجام معاملات می‌کنند.
- اسکالپ ترید (Scalping Trade): اسکالپ ترید، خرید و فروش لحظه‌ای ارزهای دیجیتال در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه است. در این روش، تریدر سعی می‌کند از نوسانات و تغییرات کوچک قیمتی، در بازه‌های زمانی لحظه‌ای تا چند دقیقه، سود زیادی بدست آورد.
- موقعیت‌گیری (Position Trading): موقعیت‌گیری طولانی‌ترین تایم فریم را دارد. در این روش، تریدرها با استفاده از نوسانات بلند مدت ماهانه و حتی سالانه کسب سود و اقدام به انجام معامله‌های خود می‌کنند.
- سویینگ ترید (Swing Trading): این روش همان‌گونه که از نامش پیداست، کسب سود از نوسانات قیمت است. افراد با توجه به پیش‌بینی رشد یا افت قیمت در بازه‌های کوتاه مدت (چند روز تا چند هفته)، اقدام به خرید یا فروش می‌کنند. تایم فریم این تریدینگ، از ترید روزانه بالاتر و از سرمایه گذاری بلندمدت، کوتاه‌تر است.
در جدول زیر، دوره‌های زمانی را برای چهار سبک تریدینگ مشاهده می‌کنید:
ماینرهای ارزهای دیجیتال
از سوال‌هایی که در این حوزه معمولا برای افراد مبتدی ایجاد می‌شود، این است که «چطور بیتکوین به دست آوریم؟»
یکی دیگر از راه‌های کسب سود در بازار ارزهای دیجیتال، استخراج (Mining) رمزارزها است. استخراج بیتکوین و سایر ارزهای دیجیتال، از جمله روش‌های معمول برای به دست آوردن ارزهای دیجیتال است.
همانطور که می‌دانید، تکنولوژی بلاک‌چین، بانک‌ها را به عنوان مرجع تایید تراکنش‌ها از میان برداشته و وظیفه‌ی آن‌ها را به ماینرها سپرده است. برای این کار، فرد استخراج‌کننده یا ماینر(Miner)، باید مقداری سرمایه برای خرید تجهیزات مناسب در نظر بگیرد و از دستگاه‌های خود برای استخراج رمزارز استفاده کند؛ در واقع ماینر، فردی است که با خرید دستگاه ماینینگ، تراکنش‌های ارزهای دیجیتال را تایید می‌کند و در ازای این کار، پاداشِ استخراج و کارمزد انتقال تراکنش‌ها را دریافت می‌کند.
اما مشکلی که بر سر راه این روش وجود دارد هزینه‌بر بودن آن است. ماینرها در واقع توان سخت‌افزاری دستگاه ماینر خود را در اختیار شبکه بلاک‌چین می‌گذارند؛ هر چقدر این دستگاه‌ها قدرت پردازشی بیشتری داشته باشند، سرعت پردازش و شانس تایید تراکنش‌های بیشتری را خواهند داشت و پاداش بیشتری دریافت خواهند کرد. امروزه توان سخت‌افزاری که فرد برای ماینینگ نیاز دارد نسبتا بالا است و برای استخراج رمزارز بیشتر، ماینر باید توان سخت افزاری بالایی داشته باشد به این معنا که از دستگاه‌هایی با پردازنده (CPU یا GPU) قدرتمندی برخوردار باشند.
طی فرآیند استخراج بیت کوین، ماینرها برای دستیابی به بیت‌کوین‌های جدید، دستگاه‌هایی را به شبکه متصل می‌کنند تا معادلات ریاضیاتی پیچیده‌ای را حل کرده و با بررسی درستی رمزنگاری تراکنش‌ها، پاداش استخراج دریافت کنند.
همانطور که گفته شد، این فرآیند مستلزم داشتن تجهیزات قوی و مصرف نیروی برق زیادی است. هزینه تجهیزات ماینینگ و برق مصرفی آنان بسیار زیاد است و ممکن است برای بسیاری از افراد مقرون به صرفه نباشد.
سرمایه‌گذاری روی ماینینگ، خود نیز روش‌های مختلفی دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به پیوستن به استخرهای استخراج (Pooled Mining) یا همان استخراج دسته‌جمعی، و یا اجاره دستگاه ماینینگ (Cloud Mining) اشاره کرد.
استخرهای استخراج را می‌توان به عنوان راه حلی برای مشکل هزینه‌بر بودن ماینینگ و توان مصرفی زیادی که هر ماینر باید برای اضافه کردن بلاک جدید به شبکه صرف کند، در نظر گرفت. در این روش، چندین ماینر هم‌زمان به تولید یک بلاک جدید کمک می‌کنند، سپس پاداش بلاک ایجاد شده بین ماینرها و با توجه به میزانِ قدرت پردازشی که هرکدام استفاده کرده بودند، تقسیم می‌شود.
با این حال ماینینگ انفرادی (Solo mining) و استخرهای استخراج هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند:
مزایا و معایب استخراج استخر
- درآمدی که ماینر در استخر استخراج کسب می‌کند، پایدارتر است.
- اگر در عملکرد ارائه دهنده استخر مشکلی ایجاد شود، کل استخر استخراج دچار اختلال می‌شود.
- ماینرها در استخرهای استخراج به دلیل پرداخت هزینه تراکنش‌ها، درآمد کمتری دارند.
- استخرها ممکن است برای حمله کنندگان به شبکه، هدف راحت‌تری باشند.
مزایا و معایب ماینینگ انفرادی
- ماینرها در ماینینگ انفرادی هزینه تراکنشی پرداخت نمی‌کنند و به ازای اضافه کردن هر بلاک جدید دقیقا ۶/۲۵ بیت کوین به عنوان پاداش دریافت خواهند کرد.
- درآمدی که فرد به دست می‌آورد از ثبات کمتری برخوردار است.
- به دلیل اضافه کردن بلاک‌ها توسط یک ماینر، این روش فرآیندی زمان‌بر است.
- شانس اضافه کردن بلاک جدید پایین‌تر است.
پس از بررسی و مقایسه دریچه‌های ورود به دنیای رمزارزها، باید خاطر نشان کنیم که همه این راه‌ها، برای همه افراد مناسب نیستند. بعضی افراد به دلیل شرایطی که دارند، صرفا کافی است که سرمایه‌گذار باشند و بعد از شناخت کامل سراغ ترید و یا ماینینگ ارزهای دیجیتال بروند. این امر به اهداف و روحیات فرد بستگی خواهد داشت. اگر به دنبال کسب سود در زمان کوتاه هستید و صبر زیادی ندارید شاید تریدر شدن و انجام معاملات در بستر صرافی‌های ارزهای دیجیتال، مانند صرافی بیتستان راه خوبی برای شما باشد. از طرفی اگر دارای صبر و حوصله زیاد برای رسیدن به سود باشید، شاید سرمایه‌گذاری انتخاب مناسبی برای شما باشد؛ و در انتها نیز اگر امکانات و سرمایه لازم برای خرید تجهیزات سخت‌افزاری ماینینگ را دارید، این روش برای شما می‌تواند مناسب باشد.
