آخرین به‌روزرسانی: ۴ بهمن ۱۳۹۹
اتریوم ۲ یا Ethereum 2.0، پروژه‌ای برای به‌روزرسانیِ بلاک چین فعلی اتریوم، به منظور بهبود نقطه ضعف های این شبکه، افزایش دسترسی پذیریِ آن برای کاربران و مقیاس پذیری این شبکه است.
این به‌روزرسانی قرار است در فازهای جداگانه صورت بگیرد، که اولین مرحله آن Phase 0 نام دارد. هرکدام از این مراحل، قرار است به گونه‌ای، عملکرد شبکه بلاک چین اتریوم را بهبود ببخشد.
فهرست
تاریخچه اتریوم ۲
همانطور که ذکر شد پروژه اتریوم ۲، به منظور ایجاد بهبودهایی در شبکه فعلی اتریوم پیشنهاد شده است؛ اما این پروژه یک ایده جدید نیست و مدت هاست که در دست بررسی می‌باشد.
ایده اصلی ایجاد این به‌روزرسانی، تغییر مکانیزم اجماع این شبکه از «مکانیزم اجماع اثبات کار» (Proof of Work) به «مکانیزم اجماع اثبات سهام» (Proof of Stake) است.
تغییرات روی شبکه اتریوم از سال ۲۰۱۵ پس از راه اندازی نسخه اولیه آن در طی ۴ مرحله کلی شروع شد:
- مرحله۱ (Homestead)
اولین مرحله توسعه بلاک چین اتریوم در سال ۲۰۱۵ بود، که تقریبا یک سال به طول انجامید.
پس از مرحله ۱، برای بهبود این شبکه، هارد فورک هایی در اتریوم ایجاد شد که در ۲ مرحله جداگانه (مراحل ۲و۳) و با نام متروپلیس (Metropolis) اجرا شدند.
- مرحله ۲ متروپلیس Byzantium
این مرحله از توسعه، در سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی شد و در واقع یک هارد فورک، برای اتریوم بود.
- مرحله ۳ متروپلیس Constantinople
این مرحله دومین هاردفورک از مرحله متروپلیس است و در سال ۲۰۱۹ انجام شد.
- مرحله ۴ (Istanbul)
این هاردفورک در سال ۲۰۱۹ انجام شده است و زمزمه های اولیه برای تغییر مکانیزم اجماع اتریوم و انتقال از اثبات کار به اثبات سهام از اینجا شروع شد.
www.supercryptonews.com
تفاوت اتریوم ۲ و اتریوم ۱
در حال حاضر، اعتباریابی و تایید تراکنش‌ها در شبکه اتریوم از طریق مکانیزم اجماع اثبات کار صورت می‌گیرد؛ اما همانطور که پیش‌تر ذکر شد، یکی از تغییرات اساسی در اتریوم ۲ مکانیزم اجماع اثبات سهام است.
در حال حاضر اکثر شبکه‌های بلاک چین مانند بیتکوین، لایت کوین و اتریوم، از POW برای تایید تراکنش‌های شبکه استفاده می‌کنند. در این مکانیزم، ماینرها با مصرف مقداری انرژی برای حل کردن یک معادله پیچیده ریاضی و در نتیجه ایجاد یک بلاک جدید در شبکه، با یکدیگر رقابت می کنند.
به هر ماینر، بر اساس زمان و پولی که برای خرید تجهیزات مورد نیاز ماینینگ، صرف کرده است، پاداش یا همان کوین داده می‌شود.
به عبارتی، ماینری که توان بیشتری مصرف کرده باشد، یعنی تجهیزات بیشتری برای ماینِ بیت کوین (یا هر کوین دیگری) خریداری کرده و در واقع پول بیشتری خرج کرده است؛ در نتیجه احتمال این که این ماینر زودتر از سایرین معادله ریاضی را حل کند و بلاک جدید را به شبکه اضافه کند، بیشتر است.
این مکانیزمِ اعتباریابی، امنیت قابل قبولی را برای کاربران شبکه فراهم می‌کند؛ اما مشکلی که وجود دارد این است که ماینرها باید برق زیادی برای تایید تراکنش‌ها مصرف کنند و این مشکلی هزینه آور برای آن‌ها خواهد بود.
اما اصلی‌ترین مشکل بلاک چین‌هایی که بر اساس مکانیزم PoW کار می‌کنند، مقیاس پذیری و دسترسی پذیری آن‌ها است.
- مقیاس پذیری (Scalability): در بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، که با مکانیزم اجماع اثبات کار عمل می‌کنند، بلاک‌ها به صورت متوالی به شبکه اضافه می‌شوند؛ از آن‌جا که هر بلاک مقدار محدودی از اطلاعات را می‌تواند در خود ذخیره کند، در نتیجه شبکه بلاک چین تنها مقدار محدودی از اطلاعات را می تواند در مدت زمان معینی پردازش کند. اگر تعداد معاملات و اطلاعات ورودی یک بلاک از ظرفیت آن، پیشی بگیرد تراکنش‌های بعدی، برای تایید شدن باید منتظر اضافه شدنِ بلاکِ بعدی به شبکه باشند.
این مسئله سرعت انجام معاملات را در شبکه بلاک چین پایین می‌آورد و پروسه‌ای زما‌ن‌بر خواهد بود. راه حل این مشکل، فرآیندی به نام شاردینگ است که در مکانیزم اجماع اثبات سهام، اعمال می‌شود.
شاردینگ راه حلی برای مقیاس‌پذیر کردن شبکه های بلاک چین است.
در واقع در این روش، امکان اجرای معاملات و تایید تراکنش‌ها به صورت موازی فراهم می‌شود؛ و بدین صورت شبکه، تراکنش‌های بسیار بیشتری را می‌تواند به صورت همزمان و موازی پیش ببرد. با شاردینگ، دیگر نیازی نیست که معاملات بعدی، منتظر تایید شدنِ معاملات قبلی بمانند و سرعت عملکرد شبکه افزایش می‌یابد.
شبکه بلاک چین، توسط زنجیر‌ه های شارد «تقسیم» می‌شود؛ بنابراین مسئولیتِ پردازش داده‌ها بین نودهای مختلف تقسیم خواهد شد. همانطور که گفته شد، این امر به شبکه این امکان را می‌دهد تا معاملات بطور موازی، و نه متوالی پردازش شوند.
- دسترسی پذیری (Accessibility): ماینرها برای ورود به بلاک چین‌های PoW، باید سخت افزارهایی با توان پردازش بالا را، خریداری و راه‌اندازی کنند؛ همچنین برای به صرفه بودنِ ماینینگ و سوددهیِ پاداشی که از هر بلاک به دست می‌آورند، باید در منطقه‌ای باشند که هزینه‌های برق، در آن منطقه کمتر باشد.
در مکانیزم اجماع اثبات سهام، دیگر نیازی نیست که هر فرد توان زیادی را برای پیروز شدن در رقابتِ حلِ معادله و ایجاد بلاک جدید مصرف کند؛ هر فرد بسته به میزان سهمی که در شبکه دارد (که در اتریوم، اتر است) برای دریافت پاداش در اولویت خواهد بود. این همان مکانیزمی است که در اتریوم ۲، اعمال خواهد شد.
زمان راه‌اندازی اتریوم ۲
راه‌اندازی این شبکه، مدت‌هاست که در جامعه شبکه‌های بلاک چین مورد بحث است و در چند فاز جداگانه صورت خواهد گرفت. فاز صفر آن، امسال (سال ۲۰۲۰)، شروع خواهد شد؛ و فاز ۱ و ۲ نیز در سال ۲۰۲۱ اجرایی می‌شوند.
مکانیزم اجماع اثبات سهم و شاردینگ، باعث بهبود قابل توجهی در مقیاس پذیری، امنیت و دسترسی پذیری اتریوم خواهند شد؛ و این پروژه نویدی‌ست برای تریدرها و طرفدارانِ رمز ارزِ اتر.
